Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

هدف: در دهه گذشته، مطالعات متعددی روی استفاده از جراحی لیزیک برای نشان دادن نقش آن برای درمان میوپیا (نزدیک بینی) آستیگماتیسم انجام شده است. این مطالعه جهت بررسی نتایج و اختلالات حاصل از استفاده از لیزیک در درمان نزدیک بینی و آستیگماتیسم در مرکز لیزیک بیمارستان نمازی، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است.مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر 60 چشم از 37 بیمار مبتلا به آستیگماتیسم و نزدیک بینی با متوسط تطابق قبل از جراحی در حدود -5.6 ± 2.15 D و متوسط آستیگماتیسم قبل از جراحی 27/2- تحت درمان با لیزیک قرار گرفتند. در فاصله 24 ساعت، یک هفته، 1، 3 و 6 ماه پس از لیزیک میزان حدت بینایی آنها بررسی شد.نتایج متوسط میزان تطابق در رفراکش بیماران به طور معنی داری از 91% پس از یک هفته به 90% ، 89% و 85% به ترتیب پس از گذشت 1، 3 و 6 ماه از عمل لیزیک رسید. متوسط میزان آستیگماتیسم قبل از عمل جراحی به 77% پس از یک هفته رسید و به ترتیب پس از 1، 3 و 6 ماه از عمل این مقادیر به 71%، 68% و 60% کاهش یافت. 55% بیماران، میزان بهترین حدت بینایی تصحیح شده 10/10 قبل از عمل جراحی داشتند که این مقدار پس از عمل تا 72% افزایش یافت. حدت بینایی تصحیح نشده پس از یک هفته از عمل 43%، یک ماه 45%، سه ماه 55% و شش ماه 8/4% بدست آمد. کاهش پس از عمل در BCVA در 6% از چشمها دیده شد اما بیشتر از دو خط دیده نبود. نتیجه گیری: عمل لیزیک می تواند BCVA و UCVA قابل قبولی پس از عمل ایجاد نماید. این روش، درمانی موثر و ایمن برای آستیگماتیسم نزدیک بینی محسوب می شود اگرچه برای تعیین میزان پایداری آن نیاز به مطالعات تکمیلی است.

واژه‌های کلیدی: لیزیک، اختلالات، میوپیک آستیگماتیسم، BCVA، UCVA